Rijtest Toyota Hilux GR-Sport: van alles wat

Hoewel we bij pick-ups vaak denken aan Amerikanen of de Ford Ranger, mogen we Toyota niet uitvlakken. De Toyota Hilux heeft de naam onverwoestbaar te zijn. Wij namen het topmodel Hilux mee voor een rijtest.

Wie kan vergeten wat Topgear allemaal deed om een Toyota Hilux kapot te krijgen? Zelfs nadat hij van een instortend flatgebouw viel, bleef de dappere Toyota het doen. Al sinds 1968 heeft de Hilux zo’n ijzersterke reputatie. Anno 2024 is de Toyota Hilux nog steeds een stoere pick-up die geen uitdaging uit de weg gaat.

Geen sportauto
Van Toyota kregen we een knalblauwe Hilux GR-Sport mee. Met de dubbele cabine en de 2.8 liter dieselmotor is dit het topmodel. Stoer is hij zeker, met zijn indrukwekkende grille en boos kijkende koplampen. Met 204 pk aan vermogen en vierwielaandrijving is er weinig dat deze pick-up tegenhoudt. Met 1.105 kilo laadvermogen in de bak en een maximaal trekgewicht van 3.500 kilo kun je heel wat meenemen ook.

Van alle uitvoeringen die Toyota biedt van de Hilux is de GR-Sport waarschijnlijk de meest verwarrende. Trots draagt hij GR-logo’s op de deuren, maar hoe sportief is een pick-up? Met bladveren en een starre achteras rijdt hij zeker niet als een sportauto. De viercilinder dieselmotor is ook niet overdreven krachtig, zodat je stoplichtsprintjes wel kunt vergeten. Je zou kunnen zeggen dat de dieselmotor wel sportief klinkt, want je hoort hem goed. Het hoge toerental komt echter vooral door de automatische versnellingsbak, die slechts zes versnellingen telt.

Dit alles betekent natuurlijk niet dat de Toyota Hilux GR-Sport onaangenaam rijdt. Hij rijdt erg fijn. Ook op hogere snelheden is hij erg stabiel, waardoor je er met vertrouwen de snelweg op gaat. Het sturen gaat wat zwaar, maar dat is juist fijn bij een voertuig van dit formaat. De hoge zitpositie is natuurlijk erg prettig, waarbij de grote motorkap voor je bijdraagt aan de ervaring. Desondanks doet de Hilux GR-Sport op geen enkele manier aan. Er is zelfs geen sport-stand: je kunt kiezen tussen ‘power’ en ‘eco’.

Mengelmoesje
Toyota heeft wel zijn best gedaan om het interieur zo sportief mogelijk te maken. Fijne sportstoelen, bestaand uit leer en alcantara, zitten nog beter dan ze er uit zien. Voor je neus zie je een fraai sportstuur, dat het rijden toch net wat leuker maakt. Het dashboard is afgewerkt met iets dat eruit ziet als carbon fiber, en een fraai rood lijntje. Ook in de deur zien we dit materiaal terug. Het geeft het interieur iets bijzonders.

Daarentegen is de rest van het interieur vrij basic, waardoor het een mengelmoesje wordt. Sommige elementen zijn zelfs ondermaats voor een Toyota. Zo werken de uitschuifbare bekerhouders niet lekker en voelen de klepjes van de twee handschoenkastjes erg goedkoop aan. De versnellingspook beweegt met veel speling door het schakelpatroon, wat weinig kwalitatief aanvoelt. Van een Toyota verwachten we beter, zeker van de topuitvoering als de GR-Sport.

Relikwie
Dankzij Nederlandse regels profiteer je ook niet van de dubbele cabine. Een tweede zitrij is niet toegestaan, dus de ruimte achter de voorstoelen is slechts voor opslag. Vreemd genoeg wordt de cabine opgedeeld door een extra schot. Nog vreemder is het raam aan de bestuurderskant, dat afgeplakt is met zwarte stof. Aan de passagierskant is dat niet, wat de dode hoek ten goede komt. De vraag is alleen waarom dat ene raam wel dicht moest, waardoor ook de aanwezige knopjes om het raam te openen niet meer werken.

De simpele techniek maakt de Toyota Hilux GR-Sport een relikwie uit vervlogen tijden. Toch is hij ook bij de tijd, met een simpel scherm op het dashboard en een goed werkende rijbaanassistent. Hij heeft zelfs adaptive cruise control, al is die ook niet heel geavanceerd. De Hilux is eigenlijk een onvervalst werkpaard, een ruwe bolster. Maar dan met chique sportstoelen, een dito stuur en GR-logo’s.