“Klimaatdoelen halen wordt nog een hele uitdaging”

Uit de nieuwe ‘milieumonitor’ van Harry Houthuijsen komt onmiskenbaar naar voren dat wanneer we de klimaatdoelen willen halen, alle processen die hiermee samenhangen, wel wat sneller mogen gaan. Beoogde reductiedoelen van CO2 uitstoot zijn hierdoor serieus in gevaar, aldus Houthuijsen.

Houthuijsen vraagt zich vooral af, waar een centrale aanpak blijft, die ertoe moet leiden dat reductiedoelen daadwerkelijk gehaald gaan worden. “De trucks zijn nog niet in serie beschikbaar maar slechts in proto of in voorserie. Het duurt tot 2022, voordat men van enige serieproductie kan spreken, die op een eind lijn kan worden gebouwd. Na het wegwerken van alle kinderziekten, mag men pas in 2023 verwachten dat er echte productie op gang komt.”  Hij somt op:

Er is geen zicht op een uitgerold oplaad netwerk langs openbare wegen en in steden

Het duurt minstens 2 á 3 jaar voordat een compleet netwerk kan worden aangelegd,

Het elektriciteitsnetwerk is ontoereikend om aan de totale elektrificatie van personenauto’s, bestelauto’s  en vrachtvervoer de hoeveelheid energie te leveren. Het ontwikkelen van een adequaat netwerk voor deze leveringen kost minimaal 5-7 jaar. (één jaar discussie, 2 jaar bestemmingsplannen, 4 jaar voor aanleg)

De regelgeving is nog steeds niet volledig duidelijk. Definitie van de trucks, de venstertijden, de rijtijden in relatie tot oplaadtijden etc., vraagt nog veel centrale afstemming

De in het klimaatakkoord beschreven aanschafsubsidie, nodig om productievolume van de grond te krijgen, is nog steeds niet geëffectueerd. Het klimaat akkoord werd al in 2018 gesloten. Wij lopen dus al weer anderhalf jaar achter.

De kostprijzen van de trucks zijn nog veel te hoog. Die gaan pas omlaag als de high quality batterijen op de markt komen (2025 tot 2028) en er volume productie wordt opgestart (2023).

Een visie over elektriciteitsprijzen en waterstof prijzen ontbreekt eveneens. Als men deze emissievrije trucks op de markt wil hebben, moet er zicht zijn op het toekomstig prijsbeleid voor bio brandstof, elektriciteit,  en waterstof.

Vervolgens ontvouwt Houthuijsen enkele scenario’s waarmee de gestelde doelen alsnog grotendeels gehaald kunnen worden. Maar dan moet er wel in alle dimensies, dus in truckbouw, in regelgeving, in beleid, in oplaadinfrastructuur en bijbehorend beleid in regelgeving, in energiebeleid,  in mogelijke vrijstellingen etc, doorgepakt worden. Als dat gebeurt, ontstaat de bodem van waaruit opgeschaald kan worden vanaf 2025 tot 2030 om in dat laatstgenoemde jaar daadwerkelijk tot resultaten te kunnen komen.